Eindelijk is het zover. Na enkele maanden met veel te veel wind, zijn er af en toe windarme dagen. De windvoorspelling is nog heel variabel, maar ik kon zaterdag samen met Davy een dagje de zee optrekken. De geruchten deden de ronde dat er mooie gullen onder de kust zouden rondzwemmen, waaronder soms heel mooie exemplaren. Voor de gul is vers aas zeker een pluspunt en gelukkig konden ze op het laatste moment nog enkele pakken verse tappen en wat zeepieren op de kop tikken. Zeebrugge werd de uitvalsbasis en rond acht uur verlieten we de haven en trokken in noordelijke richting op zoek naar de gul.
Ik koos als eerste een stek op 7 meter diepte en we vingen hier enkele scharren. De stevige gulhaken vormden voor die scharren geen probleem maar na anderhalf uur was er nog geen teken van gul. Tijd om het anker te lichten en het iets dieper te proberen. Het was één dag na doodtij en de vloedstroom was maar matig. Na in iets dieper water geankerd te hebben, was er terug nieuwe hoop en warempel, na een tiental minuten kreeg ik een eerste stevige gullenbeet. Gewoon kicken, enkele felle stompen, lood los en dan verder zwemmen. Na een ferme dril kwam de eerste gul bij de boot en Davy schepte deze vakkundig. 3,7 kg en dik 70 cm!!
Missie geslaagd dus. Maar er volgde nog meer. Kort na elkaar dezelfde kant kwamen er nog drie gullen boven, de zwaarste woog vier kilo.
Verder kwamen er nog enkele botten tot 40 cm en wat scharren uit tijdens de kentering. Na het draaien van de boot kwamen de gullen echter weer langs en kon Davy er aan de diepere kant ook drie vangen.
Zeven stuks aan boord, het was een gewoon een topdag en die werd vooral gered door het verse aas, want alle gullen vielen hiervoor.
Het is dus de moment om erop uit te gaan want er zit inderdaad gul op de kust.
Grtz
Joery
