Vorige zaterdag trokken Wim en Nico de Oosterschelde op.De Oosterschelde lag er rimpelloos bij bij het verlaten van de haven en ondanks dat het zeker kon, kozen we ervoor om een nieuwe stek aan de binnenkant te bevissen.
Zuidelijk van de Roggenplaat hadden we een stekje gekozen. We besloten ook om niet te verkassen en heel het getij uit te vissen. De vissen zouden ons toch zeker een keer passeren, niet? Zo leer je trouwens het beste een nieuwe stek kennen. Elke stek heeft zo zijn eigenschappen en dus ook zijn beste en mindere goede vangstmomenten. Na enkele keren die stek te bevissen, krijg je al snel een patroon. Hierdoor kan je die stek doelgerichter en later alleen tijdens de aas-momenten gaan bevissen.
Aangezien er de laatste tijd alleen maar haai gevangen kan worden, richtten we onze pijlen hier dan maar op. Een leuke bijvangst zou dan altijd meegenomen zijn. Als aas waren we weer goed voorzien: steekzagers, inktvis, makreel, scampi en zachte krabben. Deze keer zouden we halsstarrig volhouden om met groter aas en wapperlijnen te blijven vissen. Groter aas, vangt trouwens grotere vis..... of niet?
Kort voor laag water ging het anker naar beneden en op een diepte van ca. 12 meter moest het gaan gebeuren. Allerhande aassoorten werden aangeboden en dan begon het wachten. Het bleef stil, angstvallig stil. We bleven echter gedreven onze haken tijdig voorzien van vers aas en tsja, inderdaad: Geduld is een schoon deugd....
Na een tweetal uurtjes kregen we een eerste teken van leven, beet gemist... Kort hierop weer een beet en ook gemist. Er stond nog steeds weinig stroming en dan gebeurt het wel meer dat je aanbeten mist met groter aas.
Toen de stroming net begon door te zetten kwam er dan toch ineens die klap op de hengel. Een prachtige toonhaai voor Nico.
We hebben de vis niet gemeten maar een metertje zouden we haar toch wel schatten. Kort hierna was Wim aan de beurt om een mooie dame te drillen. Het zijn en blijven toch prachtige vissen om te vangen.
Nico landde de vis snel met de hand en Wim schoot snel ter hulp om de vis te onthaken met zijn tang. Een hele worsteling later en de haak zat nog steeds potvast in de bek van de haai. De gemini onthaker loste dit echter snel op. Bij een juist gebruik van deze onthaker is een zware vis in één seconde onthaakt. Een tang is soms handig maar hiervoor is een tang dus echt brol.
We hebben de laatste tijd trouwens de gewoonte om de haaien gewoon binnen boord te trekken met de hand in plaats van met een schepnet. Met stevige haken en dikke aaslijnen (50/00 minimum) kan dit zeker zonder risico. De haaien hebben de onhebbelijke gewoonte om eens ze in het schepnet zitten, aan een tweede dril te beginnen. Meestal is dan heel de lijn in de war, haken die in het net verstrikt geraken en andere problemen die het ontwarren en onthaken van de vis bemoeilijken. Een schepnet is dus eigenlijk niet altijd zo handig.
Intussen was de wind al fel toegenomen en duwde de boot dwars op de stroming. De driftzak bracht een beetje soelaas maar echt makkelijk vissen was het toch niet. We konden beiden nog een scholenbaars vangen en hielden het tegen hoog water voor bekeken. Geen overvloed aan vis, geen leuke bijvangst maar een prachtige dag op die toch wel mooie Oosterschelde.
De terugrit was best wel stevig maar de Quicksilver deed dat perfect. Ineens goed getest en goed bevonden.
Hop naar de volgende.
